“Rust, ritme en regelmaat, dat klinkt wel erg suf.” zei hij tegen me. Op dat moment stelde ik niet de klassieke coachvraag: “wat maakt dat jij jezelf vertelt dat dit suf klinkt?” In plaats daarvan liet ik me even gaan en zei: Suf? Helemaal niet suf! Juist cruciaal. Als je jezelf voorbij loopt ga je juist verlangen naar rust, ritme en regelmaat.
Het volgen van natuurlijke ritmes. Zoveel mensen, net hoofden op stokjes, zijn het kwijtgeraakt. Het echte contact met hun lichaam en met echte rust is grotendeels verdwenen. Ik kan er andersom van genieten als mensen de waarde ervan terughalen, opnieuw ontdekken en zich dan verbazen over wat het hen brengt. Niet ‘slechts’ een rustiger gevoel.
Tijdens coachsessies gebruik ik vaak de simpele metafoor van de seizoenen:
🌱 Lente: staat voor dromen en creëren
☀️ Zomer: staat voor uitvoeren en realiseren
🍁 Herfst: staat voor reflecteren en oogsten
❄️ Winter: staat voor stilvallen, loslaten en opladen
Die winter is dus niet slechts een seizoen. Het is een cruciale fase om in te bouwen aan je werk, je ontwikkeling en je leven. Want precies en alleen die fase zorgt pas echt voor nieuwe inspiratie. Voor een volledig herstel van je oplossend vermogen.
Op de vraag ‘welk seizoen zou je meer in willen bouwen in je werk?’ krijg ik bijna altijd ‘de winter’ terug, gevolgd door:
“Maar ik voel dat het nog niet klaar is, dus ik ga maar door.”
“Maar ik voel vaak zo’n onrust, dus geef ik toch wat extra gas.”
“Maar als ik nog even doorwerk en het afmaak, neem ik daarna wel pauze”
Best moeilijk, toch, dat inbouwen van echte stilte en helemaal niks te doen. Ik neem graag voorbeeld aan Thijs, mijn kat.
Herken je dit ook?
Laat het me weten in de comments.
P.s. Op 16 april en 16 mei organiseer ik weer een masterclass holistisch leiderschap, waar jij ook kosteloos aan deel kunt nemen. Laat het me weten als je er meer informatie over wilt ontvangen.
